Morgana, een onderdanige voetmeid, aanbidt en ruikt sokken

Morgana, een toegewijd voetenmeisje, wacht reikhalzend op de komst van haar geliefde sokken. Ze kan de aantrekkingskracht van hun geur niet weerstaan, en haar tong hangt in afwachting als ze ze mag bungelen. Met een ondeugende glimlach plaagt ze en speeltjes mee, haar tong strijkt nauwelijks langs de stof. Maar al snel mag ze ze ze volledig proeven, haar tongetje duikt in en uit de plooien. Deze voetenoverheersing is haar favoriete spel. Ze likt niet alleen een voet kerel, ze aanbidt voetjes. Ze neemt de tijd, geniet van elk moment, van elke geur. En als ze klaar is, verlaat ze hijgend, meer hijgend. Dit is het leven van een slaaf en een genot - dit is een genot en een wereld van pijn, en onderdanigheid. Maar Morgan zou haar andere manier van onderwerping moeten dienen. Deze manier van onderdanigheid zou Morgan hebben om haar wereld te domineren.