Περιφρονώ την αίσθηση των ανιχνευτών κλύσματος στο ορθό μου!

Δεν είμαι οπαδός της αίσθησης των ανιχνευτών κλύσματος στο ορθό μου.Είναι μια περίεργη αίσθηση, μια αίσθηση που δεν μπορώ να περιγράψω αρκετά.Είναι κρύα και επεμβατική, ψάχνοντας βαθιά σε μέρη όπου δεν ανήκει.Είναι μια αίσθηση που με κάνει να νιώθω ευάλωτος και εκτεθειμένος, και δεν μου αρέσει καθόλου.Αλλά, σαν ασθενής, ξέρω ότι είναι απαραίτητο.Εδώ στο νοσοκομείο, ξαπλωμένος στο τραπέζι της εξέτασης, περιμένοντας τον γιατρό να τελειώσει την εξέταση του.Η μαμά μου κάθεται δίπλα μου, κρατώντας το χέρι μου σφιχτά.Πάντα ήταν εκεί για μένα, μέσα από χοντρό και λεπτό.Είναι ο βράχος μου, το σύστημα υποστήριξής μου.Και τώρα, είναι εδώ μαζί μου καθώς είμαι αξέχαστος.Όμως, η αίσθηση του πρωκτού μου δεν αφήνει περιθώρια.Αλλά η αίσθηση του πρόβλεψης μου στο πρωκτό μου, δεν μπορώ να με βοηθήσει το θέαμα του κώλου μου, αλλά δεν μπορώ να απομακρυνθώ από το θέαμα της κωλοτρυπίδας μου.